بررسی میزان شیوع سالک در روستاهای ابرکوه

لیشمانیوز به عنوان یک مشکل بهداشتی در جهان از اهمیت خاصی برخوردار است اگرچه زخمها درنوع جلدی لیشامنیوز به طور خود به خود بهبود می یابد ولی از دست رفتن زمان، نیروی کار و هزینه های درمانی از نظر اقتصادی قابل توجه بوده است. و از همه مهمتر اسکارحاصله موجب ناراحتی روانی - عصبی می شود هدف از انجام این مطالعه بررسی شیوع سالک در روستاهای ابرکوه بود که در سال 80 و به صورت توصیفی مقطعی و به وسیله پرسشنامه انجام شد. شیوع سالک با میزان تحصیلات و با فصول سال ارتباطی نداشت در بررسی شیوع سالک با بعد خانوار و گروههای سنی نیز ارتباط معنی داری بدست نیامد. شایع ترین محل ضایعات در اندام فوقانی و (9/62%) و سپس صورت (6/21%) و در انتها در اندام تحتانی (4/16%) وجود داشت. در گروه سنی زیر 14 سال شایع ترین مکان درگیر صورت (50%) بود و در گروههای سنی بالای 14 سال شایع ترین مکان درگیر اندام فوقانی بود. در این مطالعه (8/41%) از افراد مبتلا به یک زخم، (4/25%) از افراد مبتلا به دو زخم، (7/18%) از افراد مبتلا یه سه زخم، (7/6%) از افراد مبتلا به چهار زخم و (4/7%) از افراد مبتلا دارای بیش از پنج زخم بودند. سالک یکی از مهمترین بیماریهای منتقله از طریق پشه خاکی است که شیوع فراوانی و پراکندگی آن در نقاط مختلف کشور قابل تامل بوده و لزوم توجه مسئولین امر را در جهت تدوین برنامه های بهداشتی می طلبد. بدون شک کنترل بیماری مستلزم همکاری تمام بخشها بوده که مهمترین قسمت برنامه اجرایی شامل مبارزه با مخزن و ناقل بیماری می باشد.